Imię: Etsuya
Nazwisko: nie znane
ID: 33
Wiek: (postaci około 23 a od czasu zarejestrowania 5 dni.
Rasa: Elf
Klasa: Rzemieślnik
Powód: Chcę pomóc w rozwoju krainy
Czas: bardzo długo czyli 5-6 godzin dziennie

Zdarzenie:

Była późna noc. Młody mężczyzna przechadzał sie uliczkami miasta jakby nigdy nic oglądając niebo. Nagle poczuł jak
ktoś grzebie mu przy sakiewce. Szybko złapał go za rękę i założył mu chwyt (drugą ręką przewinął mu się niczym wąż naokoło jego ręki i chwycił za szyję) następnie uderzył go prosto z kolanka w szczękę.
- niach, jakiś cienias
Złodziej najwyraźniej zemdlał. Etsuya zaprowadził go prosto do strażników. Od tego czasu jego nienawiść do złodziei wzrosła i chciał się zaciągnąć do straży.

Ostatnio edytowany przez Etsuya (2008-08-19 23:06:12)

Imię: Takara
ID: 81
Wiek: 18 lat
Rasa: Człowiek
Klasa: Wojownik

Zdarzenie:

*Słońce powoli chyliło sie ku zachodowi. Ludzie w pośpiechu uciekali do swych domów wiedząc, że o zmroku . mimo chadzających po ulicach miasta strażników, nie są one najbezpieczniejszym miejscem, ze wzgledu na kradzieże, tudzież inne napaście.
Takara jednak nie obawiała się złodziei i opryszków. Umiała się bronić, wiec bez większego leku przemierzała ulice, czujnym jednak spojrzeniem omiatając okolice dookoła. W pewnej chwili usłyszała krzyk.. dziecka , zdawało jej się. Wahała się przez chwile jednak pomyślała, że mimo wszystko wypadałoby ruszyć z pomocą. Odwróciła się w stronę, z której krzyk do uszu jej dobiegł i szybkim krokiem za owym głosem ruszyła majac nadzieje, że zdąży pomóc.
Skręciła w jedną z bocznych, ciemniejszych uliczek i zauważyła, jak trzech oprychów otacza małego, moze 10 letniego chłopczyka, który skulony siedział przy ścianę, ze strachem wodząc po twarzach mężczyzn. Bez wahania siegneła do rękojeści miecza, i wyciągnęła z pochwy ostrze* A może nade mną się popastwicie? *spytała na tyle głośno, coby usłyszeli słowa jej pomiędzy krzykami dziecka. Mężczyźni zamarli i obrócili sie w stronę dziewczyny parskając śmiechem* Chcesz bić się z nami laleczko? *spytał jeden z nich i prychnął kpiąco. Takara jednak, mimo iż wiedziała, że szans większych nie ma , stała nadal nie chcąc zostawić małego dziecka samego* Ano. Chcę. Chyba, że Wy sie boicie, wtedy jak ładnie małego przeprosicie to będziecie mogli odejść.. *powiedziała spokojnym głosem. Tamci słowa jej kolejna salwą śmiechu skwitowali i bez żadnego ostrzeżenia biegiem na nia ruszyli. Kiedy pierwszy z nich dotarł do niej Takara zrobiła coś, co pierwsze na myśl jej przyszło - rękojeścią zdzieliła go po łbie, gdyż akurat mężczyzna niefortunnie nachylił sie tak, jakby dokładnie o to sie prosił. Uderzenie mocnym sie okazało więc oprych bez przytomności padł na ziemie. Pozostała dwójka ryknęła wściekle i przyśpieszyła tempa, zatrzymała się jednak gwałtownie, bowiem gdzieś zza pleców dziewczyny dobiegły krzyki "Tak! Tak, tu musieli się ukryć!" Spanikowani popatrzyli po sobie i, towarzysza swego na pastwę losu zostawiając , obrócili się na piecie i zwiali wgłab uliczki. Takara odetchnęła z ulgą. No tak, jak zwykle, miała więcej szczęścia niż rozumu. Popatrzyła na chłopczyka i uśmiechnęła sie do niego ciepło. Schowała broń, i podeszła do małego kucając przy nim* No już, wszystko bedzie dobrze.. *przerażone dziecko przytuliło sie do niej, a dziewczyna wzięła je na ręce i sapiąc cicho, bo do najsilniejszych osób nie należała, wyniosła go na główną ulice. i od razu natknęła się, a raczej wpadła niemal na dwóch strażników, którzy właśnie w uliczkę mieli skrecić. Ze zdziwieniem popatrzyli na dziewczynę, potem na dziecko, a potem znów na dziewczynę. A Takara w międzyczasie postawiła małego na ziemi i rzekła do strażników* Moglibyście odstawić tego małego do rodziców? Ja nie bardzo wiem, gdzie on mieszka, a na razie wygląda na zbyt przerażonego, by cokolwiek o miejscu swego zamieszkania zdradzić. Może jak się uspokoi to coś powie. A ja niestety nie mam tyle czasu, by na to czekać. *powiedziała ramionami wzruszając lekko. Zmierzwiła włosy chłopczykowi, i nie czekając na odpowiedź strażników odwróciła się , szybkim krokiem odchodząc. Za plecami usłyszała tylko stłumiony głos jednego ze strażników* Ta mała mogłaby zostać jednym z nas.. w sumie nadawałaby się , co? *Słysząc te słowa uśmiechnęła się pod nosem. Ano , czemu by nie? W sumie nawet sama pomyślała, że nadałaby się...*


//No więc tak: W grze spędzam dużo czasu, niemal każdą wolna chwilę, a to będzie tak z 4- 5 godziny, a i zdarzyć się może, że  w niektórych dniach i dłużej siedzę
A czemu chciałabym zostać strażnikiem? cóż, miło by było przyczynić się jakoś do rozwoju gry. A że obowiązki strażnika są mi znajome, bo stanowisko podobne pełnie w innej grze, to myślę, ze poradziłabym sobie jako strażnik ;]

Ostatnio edytowany przez Takara (2008-08-19 23:11:54)

ID: 86
Imię: Xatheras
Ród: Waltari
Rasa: Hobbit
Klasa: Rzemieślnik
Płeć: Mężczyzna
Czas dostępu: Średnio jak ze szkoły wrócę, czyli około 15 do późna przeważnie. Często do 24... W wakacje różnie bywa, bo mam ostatnio zajęcie, ale znajduję czas na grę.
Powód: Już dość długo gram w gry na tym silniku i znam się coś na tym. Chciałbym spróbować swoich sił w pilnowaniu porządku Demoris.

Zdarzenie:
*Siedzący na skraju lasu Hobbit strugał sobie coś, prawdopodobnie strzały. Jego umiejętności w tym właśnie kierunku prowadził. Widok miał na wjazd do miasta oraz skrzyżowanie pobliskich dróg handlowych. "Warto poobserwować w międzyczasie" pomyślał sobie i co jakiś czas zerkał, czy aby jakiś kupiec nie nadciąga. Chciał też kilka swych wyrobów sprzedać. Z jasnego popołudnia, zrobiła się już noc. Hobbit miał już wracać do swego domu, gdy jakieś dziwne przeczucie zatrzymywało go w tym miejscu, gdzie obecnie się znajdował. Jego oczom ukazała się upragniona karawana, dość duża można było nawet powiedzieć. Kilku kupców wędrowało przy niej, zmierzali do miasta, aby spędzić noc prawdopodobnie. Nie zastanawiając się, Hobbit szybko wstał i zmierzał w ich kierunku. Płonąca strzała koło jego głowy przeleciała, kierowana była w karawanę. Zaraz po tym, z lasu wybiegła grupa bandytów, którzy jakby nie widząc Hobbita przebiegli obok niego, pędząc niczym lawina wprost na kuców. Karawana niestety była zbyt daleko od miasta, aby ktoś ze straży mógł usłyszeć wołanie o pomoc. Mała istota nie zastanawiając się, zdjęła własnoręcznie zrobiony łuk i zaczęła namierzać któregoś z bandytów. Strzały były nasączone jadem, który wywoływał senność. Hobbit celował w nogi, aby nie zabić nikogo, wszem miałby z tego powodu problemy. Jako, że sam robił łuki i strzały, to zręczność miał niemałą. Trafił bez najmniejszych problemów. Bandyci niestety zdołali zabić kupców, którzy próbowali się bronić, lecz nie tych, którzy ze strachu weszli pod wozy i siedzieli cicho modląc się o wyzwolenie. Napastnicy zorientowali się, że coś im zagraża, a widząc małego Hobbita, który mierzył w ich stronę, ruszyli szybko na niego. Niestety, żaden nie zdążył na czas. Mała istota udzieliła pomocy tym, którzy jeszcze żyli i pokierował do miasta. Bandytów wcześniej podpiął związanych do wozów i pod lochy końmi zaprowadził. Strażnicy zrobili już resztę, razem z medykami, którzy strzały wyciągnęli z ich poranionych ciał*

Imię: Tristan
ID:27
Wiak: 17
Rasa: Jaszczuroczłek
Klasa: Złodziej
Dostępność: Jestem cały czas…2-3 godziny na Demoris
Powód: Chcę pomóc w rozbudowie krainy i przyczynić się do postępów…

Zdarzenie:

Tristan spacerując po mieście i spoglądając na biegających za czymś ludźmi nagle usłyszał dziwny krzyk, zdawać by się mogło że kobiety. Kiedy się odwrócił zauważył mężczyznę odzianego w czarne szaty, który zabrał kobiecie woreczek ze złotem i zaczął uciekać w kierunku lasu. Tristan powiedział:
- Zatrzymaj się, rozkazuję ci czym prędzej zwrócić to kobiecie – *po tych słowach zaczął biec za mężczyzną *
*Po dłuższym pościgu stanął na samym środku lasu. Rozglądając się dookoła spojrzał na dziwne dymy dochodzące z północy, czym prędzej tam pobiegł. Nagle zauważył małą chatkę, a w niej było jeśli się nie mylił sześciu złodziei. W rękach mieli swoje łupy, którymi się chwalili. Siedząc w krzakach, z mieczem w ręku wyskoczył i profesjonalnym cięciem zabił dwóch złodziei, później złapał za sztylet, którym rzucił w trzeciego. Następnie szarżując potężnym ciosem zabił kolejnego...Nagle stanął naprzeciwko dwóch i wycelował miecz na jednego i krzyknął* :
- Zwróć to co zabrałeś, a oszczędzę ci życie...Wybieraj – *krzyknął
Żaden się nie odezwał tylko wyciągnęli swoje sztylety i zaczęli biec w stronę Tristana. Jeden z nich trafił go w ramię, z którego zaczęła sikać krew. Jednak Tristan ze złością uderzył z boku mocno złodzieja a później ostatniemu wbił ostrze w serce i ostatni padł na ziemię.
Zebrał wszystkie łupy i udał się do miasta, aby zwrócić wszystkie rzeczy, które zabrali rabusie. Spoglądając w ratusz, z którego było słychać odgłos dzwona i w duchu obiecał, że będzie walczyć ze złem do końca swego życia. Ma nadzieję że uda się mu sprawić, by ludzie w mieście czuli się bezpiecznie i nie obawiali się o swoje dzieci, które są teraz narażone na niebezpieczeństwo. *

Nabór na strażnika został zamknięty. Nowymi strażnikami Monarchii Demoris zostają gracze o ID 86 ID 93 oraz ID 27